(Pennill Cyntaf - First stanza)
Mae hen wlad fy nhadau yn annwyl i mi,
Gwlad beirdd a chantorion, enwogion o fri;
Ei gwrol ryfelwyr, gwladgarwyr tra mâd,
Dros ryddid collasant eu gwaed.
(Cytgan - Chorus)
Gwlad, gwlad, pleidiol wyf i'm gwlad.
Tra môr yn fur i'r bur hoff bau,
O bydded i'r hen iaith barhau.
(Ail Bennill - Second stanza)
Hen Gymru fynyddig, paradwys y bardd,
Pob dyffryn, pob clogwyn, i'm golwg sydd hardd;
Trwy deimlad gwladgarol, mor swynol yw si
Ei nentydd, afonydd, i mi.
(Cytgan - Chorus)
(Trydydd Pennill - Third stanza)
Os treisiodd y gelyn fy ngwlad tan ei droed,
Mae hen iaith y Cymry mor fyw ag erioed,
Ni luddiwyd yr awen gan erchyll law brad,
Na thelyn berseiniol fy ngwlad.
The land of my fathers is dear unto me,
Old land where the minstrels are honoured and free:
Its warring defenders, so gallant and brave,
For freedom their life's blood they gave
Land!,Land!,True I am to my land!
While seas secure,
this land so pure,
o may our old language endure.
O land of the mountains, the bard's paradise,
Whose precipice, valleys lone as the skies,
Green murmuring forest, far echoing flood
Fire the fancy and quicken the blood
For tho' the fierce foeman has ravaged your realm,
The old speech of Wales he cannot o'erwhelm,
Our passionate poets to silence command
Or banish the harp from your strand.
|